Görüşler: "Dağılımımdan nasıl kurtuldum"
Laurence, 53 yaşındayım, yönetici
"Birkaç yıl önce, dokuz yıl süren ilişkinin ardından Gilles, her ikimizin boşandığı, yelken açtı, geç tanıştık ve evlenmemeye karar verdik, günlerimizi birlikte bitirmeye karar verdik. Bir erkeğe aşk: ondan emin, sabırlı, koruyucu, özenli Bir şey geldiğini görmedim, bir gece biriyle tanıştığını ve beni terk ettiğini açıkladı. Ertesi gün bütün eşyalarını aldı ve bana veda etti, günlerce ağladım, onu geri almaya çalıştım ama yapacak bir şey yoktu, çoktan harekete geçti. kurtulmama yardım eden çocuklarım beni tatile çıkardılar, dairemi yeniden dekore ettiler, fikrimi değiştirmek için her şeyi yaptılar, onlar olmadan başarabilir miydim bilmiyorum dışarı çık, onlara tekrar mutluluğumu borçluyum. "
Camille, 21 yaşında, öğrenci
"Son zamanlarda Loïc ile olan hikayemi sonlandırdım yaklaşık 7 ay birlikteydik ve duygularımıza rağmen ilişkimiz başarısızlığa mahkum edildi, ona aşık oldum, aşk oradaydı, ama o hiç çaba sarf etmedi, neredeyse 30 yaşında, işe yaramadı, arkadaşlarıyla ya da bilgisayarında zaman geçirdi, kesinlikle her şey için bana güvendi ve kendi başına nasıl idare edeceğini bilmiyordu. beni evde daha fazla tutan "ve" rahatla ", her gün cehennem gibiydi, nefret yerine bırakmayı tercih ettim, arkadaştık ama çok pişman oldum. Kendi kendime, eğer çiftimizi kurtarmaya çalışmış olsaydı, ayrılamayacak ve geri gelmeyecek bir şey yapabileceğimi söyledim, kendimi derslerime ve resim ve sanat gibi kişisel arayışlarına adadım. hepsi onun hakkında düşünmemek, zamanımı işgal etmek ve başka bir şans vermek için cazip olmamak Asla işe yaramayacağını biliyordum, sayfayı bir kez ve herkes için açmak zorunda kaldım. "
Fatima, 28 yaşındayım, arşivci
“2005'te Benoît beni Kanada’ya yerleşmek için bir gece bıraktı, dört yıldır birlikteydik ve bir gün onunla evleneceğimi, bir aileye başlayacağımı ve bir daha onsuz yaşayamayacağımı düşündüm. ilk aşkım, ilk sevgilim, hayatımın adamı, beni terk ettiğinde, ciddi bir depresyon yaşadığımı, yemek yemediğimi, işimi bıraktığımı, ikna oldum. Onun dışında kimseyi görmek istemedim, hastaneye kaldırıldım ve uzun ve zor bir tedaviye başladım Altı ay sonra biraz daha iyiye gittim, bir iş buldum, başladım. başkalarına açılmak, hayatı sevmek için Yavaş yavaş, ailemi, arkadaşlarımı, yeni tutkularımı kendimle yeniden inşa ediyorum. Psikiyatristimi her zaman görüyorum, bulduğum dengenin kırılgan olduğunu biliyorum, ama mutluyum ve Benedict'in geri döneceğini umarak durdum Bu kırma En büyük travmamdı ama aynı zamanda en büyük zaferimdi. Bugün artık hayatta kalmıyorum, yaşıyorum, zevk alıyorum ve bir gün ya da başka, tekrar aşkı bulacağım. "
